Suriye Ulusal Savunma Güçleri (USG)

Suriye’de ayaklanmanın iç çatışmaya evrilmesinin ardından ilk yıllarda Suriye rejim ordusu kurmay kademesi de dâhil olmak üzere yoğun askerî personel kaybı yaşamıştır. Bunun yanında, sayıları kimi tahminlere göre 100 bini bulan önce bireysel sonra kitlesel firarlar yaşanmıştır. Buna müteakip asker kaçağı sayısının da hızlı bir şekilde artış göstermesi rejim ordusunu savaştan birkaç sene sonra tek başına hareket kabiliyetinden yoksun, parçalanmış ve etkisi azalmış bir yapıya dönüştürmüştür. Firari askerlerin bir kısmı ilk iltica dalgalarının parçası olurken önemli bir kısmı ise silahlarını bırakmayarak rejime karşı silahlı mücadelenin parçası olmuş ve ilk dönem Özgür Suriye Ordusu unsurlarını oluşturmuştur. Kan kaybeden bir ordu ve karşısında yerel tabanı olan bir silahlı muhalefetin olduğu denklemde rejim ordusunun yoğun askerî kayıpları toprak kaybına dönüşmüş ve bu gelişmeler önce İran’ın sonra da Rusya’nın doğrudan müdahale ederek rejimi desteklemeleriyle sonuçlanmıştır. Her iki aktör de kendi askerî unsurlarıyla çatışmaya müdahil olmadan önce kendi kurdukları ve/veya destekledikleri milis yapılar üzerinden sahada var olmaya çalışmışlardır. Bu durum her ne kadar rejimi ayakta tutmuş olsa da rejim cephesinde ordunun hâkim güç olduğu yapının yerini çok parçalı ve milis güçlerden oluşan bir denklem almıştır. İran destekli Şii milisler, Filistinli milisler, Hristiyan milisler, Dürzi milisler, rejim istihbarat güçlerine bağlı milisler ve yerel savunma gücü milisleri bu çok parçalı rejim askerî blokunun önemli parçalarını oluşturmaktadır. Bu çalışmaya konu olan Ulusal Savunma Güçleri (USG) milisleri ise hem faaliyet sahaları hem de savaşın ilk yıllarına dayanan mazileriyle rejim yanlısı milis yapılanmasının en önemli aktörlerinden biri konumundadır.