Terörün Araçsallaştırılması Sorunu: 1998 Türkiye-Suriye Abdullah Öcalan Krizi Örneği

Bu çalışma, terörün araçsallaştırılması sorununu 1998’de PKK lideri Abdullah Öcalan sebebiyle Türkiye ve Suriye arasında yaşanan kriz örneği üzerinden ortaya koymayı hedeflemektedir. Terör konusu her devletin güvenliği için önem arz etmektedir. Ancak zaman zaman bir devlet için sorun teşkil eden terörle ilgili bir konu diğer bir devlet tarafından araçsallaştırılıp kullanılabilmektedir. Bu durum terörün ortak tanımının olmayışı, her devletin terör örgütü olarak kabul ettiği grupların farklı olması veya stratejik kaygılar gibi sebeplerden kaynaklanmaktadır. Devletlerarası ilişkiler de bu durumdan etkilenip şekillenmektedir. Türkiye ayrılıkçı terörün araçsallaştırılması sorununu yaşayan ülkelerden biridir. Öcalan’ın 1980’li yıllarda Suriye’ye kaçmasının ardından Suriye, Türkiye’yle olan su sorunu gibi mevcut sorunlarının çözümünde Türkiye için iadesi önemli olan terör örgütü lideri Öcalan’ı araç olarak kullanmak istemiştir. Öcalan meselesi 1990’lı yıllarda Türkiye-Suriye arasındaki ilişkiyi şekillendiren en önemli siyasi olay olarak öne çıkmıştır. Söz konusu dönemde Türkiye’nin dış politikası ve diğer devletlerle ilişkisi de Öcalan Krizi doğrultusunda şekillenmiştir.

Bu doğrultuda makale, terörün araçsallaştırılması sorununu 1998’de Türkiye ve Suriye arasında yaşanan Abdullah Öcalan krizi örneğinde incelemektedir. İlk bölümde literatür taraması yapılmış; terör, terörizm, ayrılıkçı hareket gibi kavramlar açıklanarak, dış politika aracı ve belirleyicisi olarak terör ele alınmıştır. İkinci bölümde, 1979-1990 yılları arasında Öcalan sorunu perspektifinde Türkiye-Suriye ilişkileri incelenmiştir. Üçüncü bölümde, 1998 yılındaki Abdullah Öcalan krizi ve Türkiye’nin bu konudaki Suriye politikası üzerinde durulmuştur. Bu kriz, devletlerarası ilişkilerde terörün nasıl araçsallaştırıldığının ve bu araçsallaştırma doğrultusunda devletlerin dış politikalarını nasıl şekillendirebileceğinin görülmesi açısından da önem teşkil etmektedir.